„Kiela zrobij trzeba, by miej konsek chleba”
autor: Brygida Murańska
Zyci gospodorza to ciynzko robota, by łobrobij pole, to gazdowsko cnota.
Krzyżycki powbijaj, do kozdego pola, coby łobrodziła poświyncono rola.
Na somprzod ryktowali pod zasioci pole, gnoj łozkidywali, by zasilij role.
Potym gazda łoroł zieleźnianym pługiym, tak sie tym umyncył, ze pot lecioł strugiym.
Kie juz zboze posioł, łozime i jare, bronami zawlekły gazdy konie – kare.
Potym zboze rosło, descym podlywane, łogrzywane słojcym, wiatrym kołysane.
Kie zboze dojrzało, przysło żniwowani, cekało na gazde kosy wyklepani.
Wbił do gnotka babke, klepoł walnom kwile, słychaj było echo jaze na poł mile.
Kie dobrze naklepoł i łobłoncek wraził, co kto bydzie robił – z gaździnom uradził:
Ze skosi na ściane, gaździno łodbierze, dziecka powionzajom, kie kcom jeś wiecerze.
„Komu sie nie lyni, tymu sie zielyni, a komu sie nie kce tego biyda depce”.
Kie juz powionzali, snopki postawili, po dwie copki dali, przed descym schronili.
Kie w babkak postoło, to nakładli fure, pomału jechali by woz nie wpod w dziure.
A przy chałpie cepy, płachty łozkładali i długo w stodole po snopkak cupkali.
Pote przewracali i zbiyrali zboze, do syponkow dali – „ Przysporz Panie Boze”.
– Tak sie modlowali by im nie chybiło, do nastympnyk żniwow, by wsytkim starcyło.
Złotawej pszynicki kamiyniym zmielili, w dziyży na zakwasie, chleba zacynili.
Gaździna napiekła, chlebusia dobrego i naloła dzieciom mlycka krowinego.
Wsytka byli zdrowi, ziymia im rodziła, ze jom w zocy mieli, tak sie wywdziyncyła.
Słome zaś na siecke drobniuśko zkronzali, razym z pomyjami, krowom polywali.
W sopie, w polu, w chałpie cały cas robota, gospodorze mieli cierpliwoś ze złota.
I tak bez rok cały, uprawiali role, dzieci pomogały w codziynnym mozole.
Sanowali wsytko, kozdom skibe w roli, Pon Bog błogosławił w gospodarskij doli.